De ouwetjes doen het nog best aardig…ook bij de wijnproeverij

Het moge duidelijk zijn dat degene die voor de laatste wijnproeverij het thema kelderrestanten bedacht had, plannen heeft om te verhuizen. Een mooie gelegenheid om de wijnvoorraad nog eens goed te beschouwen, m.n. de flessen waarvan je denkt: die moet nou toch echt eens ontkurkt worden.

door Jorien Jansen

Tachtigers

En zoals altijd leverde ook dit thema weer kwalificaties op die het op een proefformulier goed zouden doen: “wat een neus….!”, “zuur appeltje”, “schelpenwater”…. Maar ook: “die smaakt als de binnenkant van een oude piano”, “stalgeur….!” En gewoon ook: “die is om”. Het moge duidelijk zijn: naast enkele bijzondere wijnen die eindelijk het glas zagen, waren er ook wijnen, die te lang waren blijven liggen. Zo waren er twee rode wijnen uit de jaren ‘80 (één uit 1983, de andere uit 1986), uit de erfenis van de oma van de schenker, die het moeilijk hadden. Na enige tijd kwam de tweede wijn los, het bleek een mooie eetwijn. Met name de laatste was een bijzondere, want afkomstig van Baron Philippe de Rothschild. Oma mag trots zijn op haar inkopen, want eerder waren er al mooie exemplaren van deze wijnen opgedronken. Ook twee Rieslings (een Spätlese en een Auslese, respectievelijke uit 1991 en 1990) hadden uiteindelijk toch te lang gelegen. Het leverde wel weer bijzondere verhalen op, want niet voor niets waren ze niet eerder ontkurkt.

Winnaars

Ondanks dat waren er genoeg andere mooie wijnen, waarvan we de fles helemaal leeg dronken.

De winnende witte wijn was een Chardonnay uit de Bourgogne (2013, Blason de Bourgogne). De winnende rode wijn was een (hoe kan het ook anders) Chateauneuf-du-pape, Promenade des Papes (2008). Toch een les: wacht met het openen van een bijzondere fles wijn, maar ook weer niet te lang. Maak er gewoon een bijzonder moment van.