Even voorstellen: de nieuwe wijkagent

Het Statenkwartier heeft een nieuwe wijkagent. Yvonne Heemskerk is de naam. 33 jaar, nog maar drie jaar wijkagent, maar al een bak aan ervaring. Een interview.

Wat is je achtergrond?

“Ik kom uit de bollenstreek. Dan ontkom je er niet aan dat je als tiener veel bollen hebt gepeld. Dat was best hard werken, maar er werd ook veel lol gemaakt. En daarna met je vrienden naar het strand. Een hartstikke leuke tijd.”

En toen naar de politie. 

“Na mijn opleiding werd ik rechercheur in de binnenstad van Den Haag, en dat heb ik ruim zeven jaar gedaan. Je rechercheert van alles: van een belediging van ambtenaar in functie tot aan moord en doodslag. Dat vond ik geweldig om te doen, maar na ruim zeven 7,5 jaar wilde ik wat nieuws. Ik wilde me graag verder ontwikkelen, wat meer de sociale kant op, andere zaken tegenkomen. Na een stage als wijkagent in de binnenstad als wijkagent kon ik aan de slag in Scheveningen, in Duindorp.”

Wat maakt het werk als wijkagent anders?

“De vrijheid die ik nu ervaar, iedere dag weer nieuwe mensen ontmoeten, mooie gesprekken voeren, hulp kunnen bieden, dat vind ik mooi. Je hebt een heel ander contact met mensen, losser en informeler. Soms amicaal en met dikke pret. Maar je kan ook ineens in situaties terechtgekomen, zo bizar, dat je denkt: gebeurt dit nu echt? Ik ben in een hele andere wereld opgegroeid dan Scheveningen. Dan gaan voor mij de ogen open, en daar leer ik van. Het werk als wijkagent geeft een hele andere voldoening.”

Hoe kom je als wijkagent in het Statenkwartier terecht?

“Ik ben gedetacheerd in het stadsdeel Scheveningen. Op het politiebureau wordt op een gegeven moment een nieuwe indeling gemaakt voor wijkagenten. Je kan dan aangeven wat je zou willen. Hiervoor heb ik drie jaar in Duindorp rondgelopen. Het is altijd afwachten wat het wordt, maar het is Statenkwartier en Geuzenwijk geworden. Even de Westduinweg over, maar een hele verandering. Ik doe bijna alles met de fiets, dus het is geen straf om hier rond te rijden. Het Statenkwartier is een prachtige wijk.”

Is het Statenkwartier dan niet wat saai?

“Nee joh. Natuurlijk is het hier in bepaalde opzichten rustiger. De laatste maanden zijn er bijvoorbeeld geen inbraken geweest, gelukkig. Maar niet zo lang geleden was hier een straatroof, waarvoor we verdachten hebben opgepakt trouwens. Het is een wijk als alle andere in de stad hoor, met zijn eigen charme en zijn eigen dynamiek. Ik zeg altijd maar: ‘Ieder huisje heeft zijn kruisje.’ De mensen achter die mooie houten voordeuren hebben heus wel hun sores. Ook hier kunnen mensen problemen hebben in hun huwelijk, een verslaving hebben, mishandeld worden. Het is gaaf als die mensen mij in vertrouwen nemen, mij hun verhaal toevertrouwen, en dat ik ze mag helpen. Dat geeft me heel veel voldoening.”

Wat is nou typerend voor het Statenkwartier?

“Het Statenkwartier is een wijk met hele andere culturen weer, waar ambassades zijn, internationale ondernemingen. Je hebt te maken met diplomaten, en dat is toch weer een hele andere dynamiek. Wat hier opvallend vaak speelt zijn echtscheidingen en huiselijk geweld. Dat mensen uit elkaar gaan, dat gebeurt nu eenmaal; het is natuurlijk heel jammer dat iets dan niet gelukt is. Maar vaak zie je toch dat er een strijd tussen beide ouders ontstaat waar het kind de dupe van is. Dat vind ik wel verdrietig en zorgwekkend om te zien.”

Er lijkt ook een serieus probleem met jongeren te zijn.

“Jongeren hebben het best moeilijk, met Corona, de beperkende maatregelen. Ze konden geen kant op tijdens de lockdown, en dat is eigenlijk nog steeds zo. Ik kreeg veel meldingen van overlast, ze waren nergens welkom. Maar ik kan toch moeilijk alle jongeren van ieder pleintje wegsturen? Wat ik maar wil zeggen: Gun jongeren ook wat ruimte. En probeer ze op een gewone manier aan te spreken als ze overlast veroorzaken, met een goede toon. Zo van: ‘Jongens, hartstikke gezellig dat jullie hier zitten, en dat is ook helemaal prima. Maar besef wel dat jullie best veel geluid maken, dat mensen daar overlast van kunnen hebben.’ Dat werkt toch vaak best wel. Maar gun ze wat ruimte. Natuurlijk, als het de spuigaten uitloopt, als er echt overlast is, zoals op het Frederik Hendrikplein, dan is het een andere zaak. Dat pakken we samen met de bewoners, het wijkoverleg en het jongerenwerk aan.”

Hoe ziet een werkdag er voor jou uit?

“Ik verzamel eerst alle meldingen die via mail, 0900-8844 en sociale media binnen zijn gekomen, en die ga ik prioriteren: geweld komt vanzelfsprekend bovenop de stapel, en overlast onderop. Ik kijk ook wat is er gebeurd de afgelopen uren, en waar aandacht aan besteed worden. Ik ga meteen langs bij een ernstig verkeersongeval of een mishandeling, om bijstand te verlenen. Laatst was iemand overleden in de woning. Dat heeft altijd enorme impact op de familie, dus die bel ik dan.”

Dat zijn volle dagen

“Laat ik het zo zeggen: ik verveel me niet. Ik kan ook niet iedere dag in de wijk zijn, dat lukt gewoon niet. Ook ik wordt ingezet bij demonstraties. Dan is er weer een kermis, of gedoe op de boulevard. Bovendien ben ik familie-agent voor heel scheveningen. Dat houdt in dat je hulp biedt aan nabestaanden van bijvoorbeeld een dodelijk verkeersslachtoffer, een vermissing, van suïcide, van verdrinking. Emotioneel, maar mooi en dankbaar werk. Dus je moet roeien met de riemen die je hebt. Ik kan wel zeggen dat we met zijn allen ons best doen om overal op in te zetten en te blijven inzetten.”

Je maakt als wijkagent veel mee, krijgt te maken met de duistere kanten van de mens. Hoe ga je daarmee om?

“Ieder mens wil met respect en fatsoen behandeld worden. Het maakt echt niet uit wat je afkomst is. Ik heb in de binnenstad gewerkt, de Schilderswijk, de Jan Hendrikstraat, Scheveningen en Duindorp. Ik ben ik. Ik heb nog nooit iemand uitgescholden, nog nooit iemand onfatsoenlijk behandeld. Ik kan mezelf recht in de spiegel aankijken. Eigenlijk krijg je dat altijd terug. Natuurlijk gebeurt het dat mensen soms tegen je beginnen te schreeuwen. Dat is niet fijn, maar die agressie heeft een oorzaak. Er is iets gebeurd, mensen zijn van streek. Het gaat erom: hoe behandel je een ander? Zo sta ik in het leven. Ik merk dat dat werkt, dat ik dat positief terugkrijg.

Daar komt bij: ik doe bijna altijd alles op de fiets, op de mountainbike. Dat is altijd even een moment van ontspanning,  Lekker buiten, de wind door je hoofd, even een moment om je hoofd leeg te maken en dan door naar de volgende afspraak. Heerlijk.”

Waar kunnen mensen jou vinden?

“Ik heb een keer in de maand overleg met het wijkoverleg Statenkwartier en het Buurt Preventie Team, op de derde dinsdag van de maand, om 19.30 uur in het Couvéehuis. Maar dat lukt niet altijd, dus het beste is om contact te leggen via https://www.politie.nl/mijn-buurt/wijkagenten. Als er iets aan de hand is, dan moeten mensen 0900-8844 bellen, of 112 natuurlijk. We moeten met zijn allen alert zijn, en de kleine signalen oppikken. Wat doet die auto daar, klopt dat wel? En geef dat dan vooral door. Doen hoor!”