Bewoner in Beeld: Geert Gunneweg

Kort geleden publiceerde de kleine Haagse uitgeverij van Christine Groenewegen het boek: Terug op Scheveningen. Het is een boeiend geschreven boek dat een indringend beeld geeft van het leven van de Scheveningse vissersgemeenschap en het einde van de vleetvisserij op Scheveningen, dit jaar precies vijftig jaar geleden.  

Geert Gunneweg, Terug op Scheveningen. ISBN 978 90 8236 8550.

Journalist en auteur Geert Gunneweg, al bijna veertig jaar inwoner van het Statenkwartier, nam de moeite en tijd om enkele jaren als vrijwilliger mee te werken aan de restauratie van de voormalige vleetlogger SCH 236 Noordster. Deze logger die in de haven van Scheveningen ligt, is aankomende vlaggetjesdag open voor publiek. Zo kunnen bezoekers met eigen ogen zien hoe het leven aan boord was.

Op minder dan een steenworp afstand van het chique Haagse Statenkwartier bestond tot niet lang geleden een compleet andere wereld. Waar heel andere normen en waarden golden, waar een heel ander leven werd geleid dan in straten als de Van Boetzelaerlaan, het Mauritsplein of de Frankenslag. 

In Duindorp, op Vloek en in straten als de Pietermanstraat of de Scholstraat stonden de zee, de loggers en haring centraal. Mannen die daar woonden waren wekenlang onder zware en primitieve omstandigheden op zee  waar ze iedere nacht netten binnenboord haalden in de hoop op een goed vangst. Zonder goed eten, zonder enige hygiënische omstandigheden en zonder enig comfort. Niet zelden sloeg iemand overboord. Het namenmonument op de boulevard maakt schrijnend duidelijk hoe vaak dat gebeurde.  

Een wereld waar vrouwen thuis op zichzelf waren aangewezen en met hun kinderen hun eigen boontjes moesten doppen. Een wereld waar meisjes na hun lagere school veelal meteen uit werken moesten, en jongens niet wisten hoe snel ze naar zee konden komen. Doorleren? Kom nou. Hooguit om je stuurmanspapieren te halen.

Wie op vlaggetjesdag de moeite neemt om de Noorster in de Scheveningse haven te bezoeken, doet er goed aan eerst (of achteraf) Terug op Scheveningen te lezen. Dan pas weet je écht wat je aan boord ziet, kun je je een voorstelling maken van wat zich daar vijftig jaar geleden heeft afgespeeld, en onder welke omstandigheden. 

Gunneweg, zelf buitenstaander, beschrijft tot in detail hoe het leven op de vloot en ‘op Scheveningen’ er vijftig jaar geleden aan toeging. Hij vermijdt de valkuil van de verleidelijke romantiek die maar al te vaak om het zeemansleven wordt geweven. Daar zorgen ook de onopgesmukte verhalen voor van de laatste generatie oud-vissers en hun vrouwen.